Ik las laatst een interessante nieuwsbrief. Daarin werd beschreven dat we overspoeld worden met artikelen en boodschappen over artificiële intelligentie (AI). Bedrijven maar ook particulieren zijn bovenmatig enthousiast over de mogelijkheden. Sommige schijnen een chip te willen laten implanteren om zichzelf te verbinden met AI-toepassingen en zo toegang te kunnen hebben tot meerdere kennisbanken. Meer toestellen en apparaten, van koelkast tot auto, zijn al draadloos verbonden. Via het 5G netwerk kunnen we nog meer met elkaar verbinden en dat dan in nano-seconden. Laat staan dat straks mensen via de geïmplanteerde chip verbonden zijn. Vreemd genoeg is het helemaal niet nodig en zijn we als mens al in staat om verbinding te maken. Natuurlijk is data nuttig maar dan wel gecoördineerd, zonder schadelijke gevolgen voor mens en dier verzameld (5G-netwerk schijnt dat wel te zijn), transparant en toegepast op ondersteuning van ons bestaan. Langzaam begint het best door te dringen dat (de zachte vaardigheden" (oa emotionele intelligentie, leiderschap, creativiteit, leiderschap) leiden tot uiteindelijk succes en niet alleen technische kennis. En dan is er ook steeds meer aandacht voor spirituele intelligentie (zoals Dick Swaab, Russel Targ en Oliver Sacks in hun boeken beschrijven) omdat het allesomvattend is en zeker tot duurzame ontwikkeling leidt en er meer verbondenheid kan zijn met alle betrokken stakeholders. Hiervoor is nog wel een weg te gaan. Maar als je het snapt dan gaat er een nieuwe wereld voor je open, privé en zakelijk!
Het was donderdagavond 23 december en na een dag werken zat ik thuis op de bank. Ik bekeek mijn mail nog even snel voor het diner en las een mail waarin mijn ontslag werd aangekondigd als algemeen directeur van Bruna BV en als algemeen directeur van Postkantoren BV. Volop verbazing natuurlijk, en niet alleen over deze respectloze manier van communiceren maar ook over de feitelijke aanleiding. Op dat moment, die donderdagavond zo vlak voor kerst, was ik even verslagen. Was ik niet alert genoeg geweest, waren de feiten wel juist, was een mailtje alleen wel zo respectloos, immers PostNL en ING waren de aandeelhouders. De toenmalige CEO van ING Nederland was de voorzitter van de Raad van Commissarissen en de CFO van PostNL was prominent lid van deze Raad van Commissarissen. Ik zal de komende weken mijn verhaal hier vertellen. De feiten, mijn normen en waarden, de mogelijk persoonlijke rancune, kortom het hele verhaal zal ik hier publiceren. Ik schrijf mijn eigen interpretatie zo onbevangen mogelijk. Ik ben hierbij mijn eigen maatstaf. Wanneer iemand dit straks leest en vindt dat er zaken verkeerd zijn voorgesteld kan ik dit begrijpen, maar zal ik op grond van mijn eigen ervaren toch niet bevestigen.